நிச்சயதார்த்தம் ...

வானவில்லே ...!
சுகம்தானா...?

நம் இருவருக்கும் இடையில்
விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும்
உள்ள இடைவெளி...
எனினும்
இரவு பகல்போல்
நமது உள்ளங்கள்
இணைந்து உறவாடும்...

கண்ணே...!
மல்லிகைப் பூக்களை
மனதிலிருந்து
அள்ளித்தெளிக்கும்
அந்த அழகுச் சிரிப்பு...

மண்பரப்பில்
விண்மீன்களை
வரைந்து செல்லும்
உன் பாதச்சுவடுகள்...

கடைக்கண் சிமிட்டலில்
நீ எழுதி நீட்டிய
கவிதை மொட்டுக்கள்...

மொத்தத்தில்
வீழ்ந்தேனே நான்...!




திரி நான்
தீபம் நீ
இது மட்டும்
என்றும் அணையாத
நிரந்தரம்...!

சித்திரமே...!
திருவோணத் திருநாளில்
நம் நிச்சயதார்த்தம்...

ஆனால் அது
சொர்கத்தில்
நிச்சயக்கபடபோவதில்லை...

உன்
உதட்டோர மெளனப்
புன்சிரிப்பில்
நிச்சயக்கப்படப்போகிறது...!!